Απολογισμός? Σκέψεις?

Μετά από μια μοναχική εβδομάδα ανακάλυψα ότι τελικά τίποτα στη ζωή μου δεν έχει έρθει όπως το έχω ονειρευτεί η φανταστή…
Απολογισμό δεν έκανα ποτέ μου όμως αυτή τη φορά ένιωσα μια απέραντη μοναξιά και έτσι πήρα τα βουνά!!!!
Κοιτούσα τα άπειρα αστέρια που υπήρχαν στον ουρανό σκεφτόμουν και περίμενα σαν ένα μικρό παιδί και εγώ να πέσει έστω ένα αστέρι για να κάνω μια ευχή, και ξάφνου ο ήχος από το κινητό χαλάει αυτή την απέραντη ηρεμία του τοπίου και την απολαυστική θέα των αστεριών…
(Κανένας από όσους με πήρανε εκείνο το βράδυ τηλ δεν κατάλαβε πόσο μόνη ήμουν και πόσο μόνη ήθελα να παραμείνω…)
Συνέχισα να κοιτάω τα μακρινά Φώτα του κάμπου και τα αστέρια και βυθιζόμουν στις σκέψεις μου στα όνειρα μου σε όλα αυτά που θα θελα να αποκτήσω, και όσο σκεφτόμουν τόσο δυνάμωνε ο αέρας γύρω μου σαν κάτι να με έσπρωχνε πιο βαθιά
Κυριαρχούσε ένα συναίσθημα λύπης για όλα όσα έχασα και χαράς για όλα όσα απέκτησα μα το αίσθημα της απογοήτευσης κυριαρχούσε την ψυχή μου. Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα….
Μήπως είμαι πολύ ονειροπόλα?
Μήπως δεν πρέπει να περιμένω τόσα από τους γύρω μου?
Μήπως να αφήσω τα όνειρα και να γίνω λίγο ρεαλίστρια?
Μήπως Μήπως Μήπως Μήπως Μήπως Μήπως Μήπως…..

Σκέψεις που δεν κάνω μόνο εγώ…

Άραγε θα έρθει ποτέ η μέρα που θα μπορώ να σε κοιτάω στα μάτια και να ξέρεις τι ζητάω?
Τι νιώθω και πόσα θέλω να σου πω που ποτέ δεν θα μάθεις γιατί πολύ απλά ποτέ δεν θα καταλάβεις…
Ψάξτε μέσα σας ακόμα και εσείς που νιώθετε πλήρη ευτυχία και θα δείτε ότι κάτι σας στερεί αυτή την τελειότητα που θα θέλατε να έχετε μέσα στην ψυχή σας…

Και φυσικά δεν κατέληξα πουθενά πάλι στα ίδια και πάλι απ την αρχή….