Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Κάθε νέα αρχή……

Πριν από 3 χρόνια έκανα μία μεγάλη αλλαγή ίσως και η μοναδική σε τόσο σοβαρό επίπεδο ίσως και όχι , αυτό θα το δείξουν τα χρόνια που θα περάσουν σε αυτό το μικρό φιλμάκι που λέγεται ζωή….
Αυτό μου έγινε μάθημα για να μην ξαναπώ εγώ «ποτέ» «αποκλείεται»…. Βλέπεται και εγώ σε ορισμένα θέματα ήμουν κάθετη…

Η αλήθεια είναι ότι άλλοτε μετανιώνω για την αποχώρηση μου απ την Αθήνα και την μόνιμη πια εγκατάσταση μου εδώ και άλλοτε κάθομαι και μετράω τα συν και τα πλην όχι ότι τα καταφέρνω να τα συγκρίνω αντικειμενικά απλά προσπαθώ…ίσως να το κάνω για να παρηγορήσω ένα κομμάτι του εγκεφάλου μου που θα ήθελε πολύ να είναι εκεί κοντά στους φίλους στην οικογένεια στα καλά μαγαζιά στην έντονη ζωή που μπορεί να προσφέρει η ( για μένα όμορφη ) Αθήνα…

Θυμάμαι κάθε καλοκαίρι που ενώ ήθελαν όλοι να λείπουν τον δεκαπενταύγουστο από την Αθήνα εγώ ήθελα να είμαι εκεί να περπατήσω τους άδειους δρόμους της, να πιώ καφέ στη παραλία και γενικά να απολαύσω την μοναδική και σπάνια ηρεμία της μεγάλης πόλης. Απ την άλλη υπήρχαν στιγμές που δεν την άντεχα καθόλου αλλά πάραυτα ήθελα να είμαι εκεί .

Οι γονείς μου ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να πιστέψουν ότι εγώ άφησα την Αθήνα και πήγα σε μια πόλη που μισούσα, χωρίς δουλειά, χωρίς φίλους μόνο και μόνο για να ζήσω με τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα…δεν θα ξεχάσω το γέλιο τους όταν τους το ανακοίνωσα και το χρονικό διάστημα που μου έδωσαν ότι θα αντέξω…

Τελικά τα κατάφερα να διαψεύσω και τους γονείς μου και τον εαυτό μου, έχουν περάσει 3 ολόκληρα χρόνια και εγώ παραμένω εδώ παντρεμένη πλέον, μακριά απ την Αθήνα απ τους φίλους μου και ότι άλλο υπάρχει εκεί απ το παρελθόν μου, φυσικά οι επισκέψεις μου στην Αθήνα είναι πάρα πολύ συχνές, ολιγοήμερες αλλά όμορφες, κάθε φορά όταν είναι να φύγω απ την Αθήνα με πιάνει μια θλίψει αλλά πλέον δεν διαρκεί πάνω από μισή ώρα γιατί σκέφτομαι την ευτυχία που θα είχα χάσει αν έπαιρνα την απόφαση να μην φύγω ποτέ…

ΥΓ 1 :
Αγαπητή βλάχα εσύ μου έδωσες τον λόγο να τα γράψω όλα αυτά για αυτό και εγώ σου λέω Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά να θυμάσαι ότι μία φορά θα σου χτυπήσει την πόρτα η ευτυχία και άμα της κλείσεις τη πόρτα στα μούτρα μπορεί να την χάσεις για πάντα άσε που μπορεί να σπάσεις και την μύτη του ιππότη σου….
Εύχομαι λοιπόν αυτή η νέα αρχή στη ζωή σου να είναι αυτό που ονειρεύεσαι και να θυμάσαι ότι τα πρώτα εκατό χρόνια είναι δύσκολα μετά συνηθίζεις ….
ΥΓ 2 :Αγαπητέ φανταχτερέ το πολύ σε 3 χρόνια το πολύ θέλω να μου χαρίσεις μια όμορφη βραδιά όπως αυτή της 21ης Ιουνίου του 2008!!!! Με έπιασες ?????????????

5 σχόλια:

vlacha είπε...

Ακόμα μια φορά με συγκίνησες με τα λόγια σου και το ενδιαφέρον σου!
Καλά, πλέον θα σου τα λέω και προσωπικά...
Και εκ μέρους του Ιππότη, ναι σε έπιασε!

tiranoulis είπε...

glikia mou xarika pou sou efera tyxi kai se eida simera polu kalitera apo proxthes!!!!

Νικολέττα Καλαφατσή είπε...

παντρευτηκες μικρη μου?..
με το καλο και παιδακια.

spyros1000 είπε...

καλως σε βρηκα....

tiranoulis είπε...

vre fraulina emeis giati stin apeksw??? asemas na se doume k emeis ligaki!!!!!